De gemeente Apeldoorn presenteert een plan met 31 actiepunten om dak- en thuisloosheid aan te pakken. De kernboodschap daarbij is dat ‘niemand op straat hoeft te slapen’. Het plan richt zich op preventie, opvang en een betere doorstroom naar een vaste woonplek. In de binnenstad is de druk van daklozen de afgelopen maanden flink toegenomen, met spanningen tot gevolg. Bewoners en ondernemers ervaren meer overlast.
Een van de oorzaken is het ontbreken van een vaste locatie voor Stichting Dakloos Apeldoorn (SDA). Al bijna twee maanden opereert de organisatie vanuit een aanhanger op een parkeerterrein aan de Stationsstraat, waar vrijwilligers voedsel, kleding en slaapzakken uitdelen. Een structurele oplossing blijft echter uit omdat SDA en Omnizorg, de twee belangrijkste hulporganisaties, niet bereid zijn samen één locatie te delen.
Preventie en inzicht in dakloosheid
Waarom juist in Apeldoorn relatief veel mensen dak- en thuisloos raken, is niet helemaal duidelijk. De gemeente vermoedt dat het beëindigen van zorgtrajecten een belangrijke oorzaak is. In het plan wordt gepleit voor eenduidige registratie door alle betrokken organisaties. Dit moet helpen dakloosheid te voorkomen en passende nazorg te bieden.
Een belangrijk voorbeeld van preventie uit het actieplan is Skaeve Huse, een woonvorm voor mensen die moeilijk in een reguliere opvang terechtkunnen en niet zelfstandig kunnen wonen. Deze woningen richten zich op mensen die risico lopen op woonoverlast of niet kunnen samenwonen in een groep.
Tijdelijke woonplekken en begeleiding
Om de doorstroom naar een stabielere woonomgeving te verbeteren, introduceert de gemeente FFWonen. Acht mensen krijgen hier tijdelijk onderdak, onder intensieve begeleiding van een maatschappelijk werker. Het initiatief helpt jaarlijks zo’n tien deelnemers doorstromen naar zelfstandige woonruimte.
Regionale rol en sociale pensions
Apeldoorn vervult als centrumgemeente opvangtaken voor de regio Oost-Veluwe (Apeldoorn, Brummen, Epe, Hattem, Heerde en Voorst). Dak- en thuislozen uit deze gemeenten kunnen terecht bij Apeldoornse opvangvoorzieningen, waarvoor de gemeente tot 2026 een rijksuitkering ontvangt. Zorgmijders, vaak mensen met psychische problemen, krijgen onderdak in sociale pensions. Zij wonen relatief zelfstandig, maar wel binnen een beschermde omgeving.
Verslavingszorg en doorstroom
Veel daklozen kampen met verslavingsproblemen en willen wel behandeld worden, maar stuiten op eisen van zorginstellingen die een vaste woonplek vereisen. De gemeente zoekt naar oplossingen, zoals huurgaranties, zodat ook mensen zonder woning toegang krijgen tot behandeling. Dit zou mogelijk samen kunnen gaan met de bestaande Opstapregeling, die kwetsbare mensen helpt opnieuw zelfstandig te gaan wonen.
Maandelijkse gesprekken en daklozenorgaan
Om beter in contact te komen met daklozen en betrokken organisaties, richt Apeldoorn een onafhankelijk daklozenorgaan op. Hierin zitten ervaringsdeskundigen en vertegenwoordigers van hulporganisaties. Zij houden maandelijks gesprekken en geven adviezen over het verminderen van overlast en het verbeteren van de hulpverlening.